Dzieci, które wychowują się w rodzinach, w których ktoś z bliskich nadużywa alkoholu żyją w poczuciu zagrożenia i uczą się takich sposobów, które utrudniają im życie i normalne funkcjonowanie.
Typowe cechy takich dzieci:
- miewają trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów do końca
- osądzają siebie bezlitośnie
- miewają kłopoty z przeżywaniem radości
- miewają trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów i okazywaniem uczuć
- bezustannie poszukują potwierdzenia i uznania
- myślą, że różnią się od innych ludzi
- są lojalne nawet, gdy druga strona na to nie zasługuje
- czują się winne stając w obronie własnych potrzeb i często ustępują innym
- boją się cudzego gniewu i awantur
- lubią zachowywać się jak ofiary
- bardzo boją się porzucenia i utraty
- łatwo popadają w uzależnienia
- łatwo znajdują uzależnionych partnerów
Sytuacja dziecka w rodzinie alkoholowej.
Jednym ze skutków picia alkoholu jest tłumienie istniejących w każdym człowieku hamulców. Człowiek zaczyna robić rzeczy, których na pewno unikałby będąc trzeźwym, zaczyna szkodzić innym a przede wszystkim swojej rodzinie. Taka sytuacja szczególnie niekorzystnie wpływa na dzieci. Dziecko czuje rozczarowanie, żal, wstydzi się pijanego rodzica, czuje się gorsze od rówieśników.
Dzieci na różne sposoby próbują radzić sobie z sytuacją w jakiej żyją, wybierają różne strategie przetrwania.
- "Bohater rodzinny" - nie sprawia kłopotów, jest odpowiedzialny, pomaga rodzicom, opiekuje się rodzeństwem, ale ta potrzeba całkowitej kontroli wywołuje stan ciągłego napięcia. Dziecko takie nie umie się bawić ani być z siebie zadowolonym.
- "Kozioł ofiarny" lub "wyrzutek" - źle się uczy, wagaruje, ucieka z domu, bywa agresywny, łatwo łączy się z grupami rówieśniczymi nastawionymi antyspołecznie.
- "Maskotka" lub "błazen" - żartem lub psotą rozładowuje napięcia rodzinne, ale przez to zatraca granicę między tym, co jest "na serio" a żartem.
- "Zagubione dziecko" - nikomu nie rzuca się w oczy, nie stwarza trudności wychowawczych, jest bierne, smutne, cierpi, ma poczucie bezradności. W dorosłym życiu pozostaje nieufne, co utrudnia mu nawiązywanie bliskich relacji z ludźmi.
Opisane wyżej portrety dzieci zazwyczaj nie występują w czystej formie. W poszczególnych okresach życia dziecko może przyjmować różne wzory.
|
