Scenariusz uroczystości pożegnania absolwentów klas szóstych

Małgorzata Czeboćko

>>Twoja opinia<<

Dekoracja: na scenie z prawej strony stolik przykryty białym obrusikiem, na stoliku książka i wazon z biało-czerwonymi różami, po lewej stronie sceny imitacja dużego, ozdobnego zegara (wysokie pudło obciągnięte granatowym płótnem, z tarczą, dużymi wskazówkami z brystolu) z datą uroczystości. Nad stołem zawieszone hasło:

Plan uroczystości

1. Wprowadzenie sztandaru szkolnego
    
2. Odśpiewanie hymnu państwowego
    
3. Część artystyczna
    

   Wykonanie poloneza przez wybranych uczniów z klas VI.
    

   Powitanie gości przez Konferansjera I:

   Witamy przybyłych na dzisiejszą uroczystość gości, dyrekcję szkoły, grono pedagogiczne, pracowników, rodziców oraz uczniów klas piątych. Dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością wspólnie przeżywaną w murach tej szkoły. Za parę chwil staniemy się absolwentami Szkoły ............................ i nigdy już nie spotkamy się w tym gronie. Chcielibyśmy więc utrwalić moment naszego pożegnania, by pozostał w pamięci naszej i Waszej Drodzy Nauczyciele, Goście i Rodzice. Dlatego właśnie pragniemy zaprezentować to wszystko, czego nauczyliśmy się w ciągu wspólnie spędzonych lat.
    

   Recytator I:

   My z początku XXI wieku

   rozbijający atomy

   zdobywcy księżyca

   wstydzimy się

   miękkich gestów

   czułych spojrzeń

   ciepłych uśmiechów

   Kiedy cierpimy

   wykrzywiamy lekceważąco wargi

    

   Kiedy przychodzi miłość

   wzruszamy pogardliwie ramionami

   Silni cyniczni

   z ironicznie zmrużonymi oczami

    

   Dopiero późną nocą

   przy szczelnie zasłoniętych oknach

   gryziemy z bólu ręce

   umieramy z miłości

                     (M. Hillar)
    

   Recytator II:

   Bez tej miłości można żyć

   mieć serce suche jak orzeszek,

   malutki los naparstkiem pić

   z dala od zgryzot i pocieszeń,

   na własną miarę znać nadzieję,

   w mroku kryjówkę sobie uwić,

   o blasku próchna mówić "dnieje",

   o blasku słońca nic nie mówić.

    

   Jakiej miłości brakło im,

   że są jak okno wypalone,

   rozbite szkło, rozwiany dym,

   jak drzewo z nagła powalone,

   które za płytko wrosło w ziemię,

   któremu wyrwał wiatr korzenie

   i jeszcze żyje cząstką czasu,

   ale już traci swe zielenie

   i już nie szumi w chórze lasu?

    

   Ziemio ojczysta, ziemio jasna,

   nie będę powalonym drzewem.

   Codziennie mocniej w ciebie wrastam

   radością, smutkiem, dumą, gniewem.

   Nie będę jak zerwana nić.

   Odrzucam pusto brzmiące słowa.

   Można nie kochać cię - i żyć,

   ale nie można owocować.

                     (W. Szymborska)
    

   Wykonanie "Pieśni o ojczyźnie" lub innej podobnej.
    

   Recytator III:

   O tej ziemi z trudnością piszę,

   tak bardzo ją kocham,

   echem serca usłyszę,

   jak dęby olchom,

   jak olchy jarzębinom,

   jak jarzębiny bukom,

   jak buki falom, co Wisłą płyną

   powiedzą, co mówię wnukom.

         Uczyli mnie polskiej mowy

         ludzie stąd

         Poszum od morza surowy.

         Uczył mnie polskiej mowy

         dąb.

                     (Wł. Broniewski)
    

   Recytator IV:

   Młodości! Tobie nektar żywota

   Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę:

   Serca niebieskie poi wesele,

   Kiedy je razem nić połączy złota.

    

   Razem, młodzi przyjaciele! ...

   W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;

   Jednością silni, rozumni szałem,

   Razem, młodzi przyjaciele! ...

   I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,

   Jeżeli poległym ciałem

   Dał innym szczebel do sławy grodu.

   Razem, młodzi przyjaciele! ...

                     (A.Mickiewicz)

   
    
4. Wygłoszenie przemówienia pożegnalnego przez absolwentów
    
5. Wręczenie kwiatów dyrekcji, nauczycielom i pracownikom szkoły
    
6. Wygłoszenie przemówienia pożegnalnego przez dyrektora szkoły
    
7. Uroczyste wręczenie nagród i dyplomów
    
8. Podziękowanie w imieniu absolwentów
    
9. Ślubowanie
    

   Konferansjer I:

   Za chwilę staniemy się absolwentami. Do ślubowania!

    
    

   (Wszyscy stają na baczność)

    

   My, ABSOLWENCI Szkoły Podstawowej im. ................................ naszej Ojczyźnie i Tobie, Szkoło

    

   ŚLUBUJEMY:
   

    

   • zdobytą wiedzę, umiejętności i sprawności jak najlepiej wykorzystać w dalszym swym życiu,
   • zawsze pracować sumiennie, czynnie współuczestniczyć w życiu społecznym, kulturalnym i gospodarczym naszego kraju i Europy,
   • w dalszym życiu wysoko nieść zaszczytne miano WYCHOWANKA Szkoły im. ...............................

    

   ŚLUBUJEMY.

   
    
10. Przekazanie sztandaru przedstawicielom klas piątych
     
11. Pożegnanie klas szóstych przez piąte klasy - przemówienie i wręczenie bukiecików
     
12. Przekazanie przez uczniów klas szóstych prezentu dla szkoły
     
13. Wyprowadzenie sztandaru
     
14. Kontynuacja części artystycznej
     

    Konferansjer I:

    O uwagę prosimy teraz wszystkich miłych gości naszej dzisiejszej imprezy.
     

    Konferansjer II:

    Zapraszamy na koncert z dedykacją. Pragniemy, aby wiersze i piosenki, które za chwilę usłyszycie, stały się naszym skromnym wyrazem wdzięczności dla tych, którzy przez sześć lat uczyli nas i wychowywali.
     

    Recytator V:

    Człowiek z wolna mądrzeje... gdy

    wstecz się popatrzy,

    to widzi, jakie błędy popełniał co kroku.

    Wypracowania pisał byle zbyć - raz - dwa - trzy

    i z dnia na dzień jak wariat czekał końca roku.

     

    Zbyt wiele naszych sprawek uszło nam na sucho,

    niejedna do rodziców nie dotarła skarga,

    więc niniejszym dziś swoje nadstawiamy

    ucho,

    niech każdy nauczyciel ile chce, je targa!

    Nasze uszy czekają, proszę targać śmiało,

    nawet godzinę całą. I tak będzie mało.

                      (Cz. Kuriata)
     

    Przerywnik muzyczny - dowolna piosenka w wykonaniu uczniów klasy VI.
     

    Recytator V:

    A kiedy minie czas i miną lata,

    i nie wiem ile lat upłynie nawet...

    gdy przyjdzie rozwiązywać trudną sprawę -

    wrócą do nas słowa spośród ławek.

     

    A jak sami staniemy na środku klasy,

    i kiedy pierwszy zrobimy ręką znak,

    przypomnimy sobie tamte szkolne czasy,

    i to, że właśnie tę literę trzeba pisać tak.

     

    A kiedy staniemy u rozstaju dróg

    i ciężko nam będzie w niejednej chwili,

    zrozumiemy, że spłacać trzeba wielki dług.

    I wytrwamy - jak ci, co kiedyś nas uczyli.

                      (Cz. Kuriata)
     

    Konferansjer I:

    Pierwszą dedykację kierujemy do Pani Dyrektor, prosimy o wysłuchanie piosenki.
     

    (dowolna piosenka z repertuaru I. Santor)
     

    Konferansjer II:

    Panią Wicedyrektor, nasze panie Wychowawczynie oraz tych, którzy kiedyś byli naszymi wychowawcami prosimy o wysłuchanie wiersza najsympatyczniejszego polskiego poety:
     

    Recytator VI:

    Obywatelu Redaktorze!

    Poezja to jest złoty szerszeń,

    co kąsa, więc się pisze wiersze -

    cóż, każdy pisze tak, jak może,

    Obywatelu Redaktorze.

     

          Jesień jest na Krakowie dzisiaj

          i tyle kwiatów! tyle brzoskwiń!

          Wiaterek dmucha, słonko skrzy się,

          więc chodzę smutny i beztroski -

          cóż, człowiek chodzi tak, jak może,

          Obywatelu Redaktorze.

     

    Czy mam zmartwienia? Tak, czasami,

    niewielkie, tak jak w niebie gwiazdy,

    właściwie jedno (między nami),

    że życie ukochałem nazbyt -

    cóż, człowiek kocha tak, jak może,

    Obywatelu Redaktorze.

                      (K. I. Gałczyński)
     

    Konferansjer I:

    Paniom z nauczania zintegrowanego dedykujemy następny wiersz:
     

    Recytator VII:

    On mnie nauczył pierwszych liter.

    On księgę otworzył

    i zobaczyłem,

    jak gorące, burzliwe

    były dzieje ojczyste.

    On mi pokazał

    piękno krajobrazów.

    Nazwy drzew odczytałem

    z listków - liści.

    Poznałem głosy ptaków,

    ich radosną mowę.

    On mnie nauczył

    wypowiadać słowa -

    o miłości,

    dobroci,

    o krainie słońca.
     

    Dowolna piosenka.
     

    Konferansjer II:

    Wszystkich nauczycieli matematyki i przyrody prosimy o wysłuchanie fragmentów wiersza "Nauka" Juliana Tuwima.
     

    Recytator VIII:

    Nauczyli mnie mnóstwa mądrości,

    logarytmów, wzorów i formułek.

    Z kwadracików, trójkącików i kółek

    Nauczyli mnie nieskończoności.

     

    Rozprawiali o "cudach przyrody",

    Oglądałem różne tajemnice:

    W jednym szkiełku "życie w kropli wody",

    W innym zaś - "Kanały na księżycu".

     

    Mam ten wiedzy zapas nieskończony;(...)

     

    Wiem o kuli, napełnionej lodem,

    O bursztynie, gdy się go pociera...

    Wiem, że ciało pogrążone w wodę,

    Traci tyle ile... et cetera.

     

    Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli

    Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno!

    Różne rzeczy do głowy mi wkuli,

    Tumanili nauką daremną.

     

    Trudna lekcja. Nie mogłem od razu.

    Lecz nauczę się... po pewnym czasie...

    Proszę! Zostaw mnie na drugie życie,

    Jak na drugi rok w tej samej klasie.

     
     

    Konferansjer I:

    Nauczycielom techniki, muzyki, plastyki i kultury fizycznej dedykujemy piosenkę.
     

    (piosenka z repertuaru I. Jarockiej)
     

    Konferansjer II:

    Nie zapomnieliśmy również o Was, Drodzy Goście i Kochani Rodzice. Prosimy Was o wysłuchanie utworu muzycznego.
     

    (dowolny utwór)

    
     
15. Rozdanie świadectw przez wychowawców
     
16. Wejście dwojga rodziców z pięknym tortem (w kształcie dziennika lekcyjnego) z sześcioma zapalonymi świecami
     

    Ojciec:

    Niepowtarzalnym wydarzeniem jest szósta rocznica Waszego pobytu w szkole. Życzymy Wam wszystkiego, co najlepsze i najradośniejsze.
     

    Matka:

    Tort, który przygotowaliśmy dla Was i dla Waszych Pedagogów, niech osłodzi Wasze ostatnie chwile w tej szkole.
     

    (Rodzice przekazują tort konferansjerom.)
     

    Konferansjer II:

    Dziękujemy serdecznie.

    Pragniemy tym symbolicznym tortem, na którym świece wspólnie zgasimy, utrwalić moment naszego pożegnania, by pozostał we wdzięcznej pamięci naszej i Waszej, drodzy Rodzice, Nauczyciele, Goście.
     

    Konferansjer I:

    Prosimy do pomocy nasze panie Wychowawczynie.
     

    Wspólne zdmuchnięcie przez konferansjerów, uczniów i wychowawczynie świec. W tle melodia z filmu Ojciec chrzestny.

    
     
17. Zaproszenie nauczycieli na herbatkę i symboliczny tort

>>Twoja opinia<<

Strona główna Opinie W sieciDownloads Publikacje E-learning O stronie