Zbliżają się Igrzyska Olimpijskie w Atenach. Zbliża się, obchodzony chyba w każdej szkole, Dzień Sportu. Poniżej przedstawiam propozycję uroczystości związanej z "otwarciem nowej sali gimnastycznej", ale nie wyklucza to wykorzystania scenariusza przez organizatorów każdej uroczystości szkolnej, związanej ze sportem. W swoim scenariuszu odwołałam się do historii igrzysk olimpijskich. Skoncentrowałam się na pierwszych igrzyskach ery nowożytnej, ponieważ ich zorganizowanie wymagało wiele pracy i ogromnego zaangażowania entuzjastów tej idei. Tworzenie scenariusza pochłonęło mnie całkowicie, gdy przeczytałam piękne słowa hymnu olimpijskiego, w którym króluje "Nieśmiertelny Duch Antyku". To właśnie on zainspirował mnie do wymyślenia Ducha Młodości i Sportu, który "pojawia się" w scenariuszu. Kolejne inspiracje czerpałam ze "sportowych" wierszy K. Wierzyńskiego i plakatów pierwszych igrzysk. Koleżanka, zaproponowała, by w dekoracji wykorzystać tylko kolory złoty i biały oraz zieleń wypożyczonych ze sklepu ogrodniczego drzewek i krzewów. Jednym z głównych elementów dekoracji miałby być znicz umieszczony na postumencie w stylu greckim. Zasugerowałam, aby pomiędzy drzewkami na szarfach umieścić po łacinie napisane hasła: MENS SANA IN CORPORE SANE (W ZDROWYM CIELE ZDROWY DUCH) i CITIUS - ALTIUS - FORTIUS (SZYBCIEJ - WYŻEJ - SILNIEJ). Wydaje mi się (jeszcze raz podkreślę), że scenariusz jest na tyle uniwersalny, że może być wykorzystany przez organizatorów, np. Dnia Sportu w szkole lub podczas rozpoczęcia szkolnych obchodów setnej rocznicy Igrzysk I Olimpiady czasów nowożytnych w Atenach, które odbędą się w 2004r. W tym wypadku poniższy konspekt stanowiłby raczej inspirację czy punkt wyjścia dla nowego scenariusza, w którym można by "umieścić" postać Pierre`a de Coubertina - inicjatora wznowienia igrzysk, projektanta flagi olimpijskiej, autora przysięgi olimpijskiej, która od 1920 r. jest tradycyjnie składana w dniu otwarcia igrzysk. Słowa jej brzmią: "W imieniu wszystkich zawodników przysięgam, że pragniemy stanąć do Igrzysk Olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzących nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla honoru naszych krajów i dla chwały sportu". SCENARIUSZ UROCZYSTEGO OTWARCIA SALI GIMNASTYCZNEJ- WEJŚCIE GOŚCI
(prowadzonych przez dwoje uczniów) DO SALI GIMNASTYCZNEJ
-
(Muzyka - "Rydwany ognia" Vangelisa; grupa uczniów przedstawia żywe obrazy - dyscypliny sportowe. Po chwili - recytacja "Hymnu olimpijskiego". Znany sportowiec wraz z uczniem zapalają znicz) Nieśmiertelny Duchu Antyku, czysty ojcze
piękności wielkiej i prawdziwej,
zejdź, zjaw się i zabłyśnij tu
w chwale twej ziemi i nieba.
Wznieć zapał godnych walk
biegu, zapasów i dysku
uwieńcz świeżą gałązką ciało,
uczyń je żelaznym i szlachetnym.
Pola, góry i morza lśnią z tobą
jak biało-czerwona ogromna świątynia,
do której, Nieśmiertelny Duchu Antyku,
biegnie twój czciciel, każdy naród. | | | (Autor: Kostis Palamas;
Spolszczył: Nikos Chadżinikolau) |
-
(Powitanie konferansjera)
Dzień dobry! W imieniu Dyrekcji, grona pedagogicznego i społeczności uczniowskiej Gimnazjum nr 10 witam Państwa na uroczystym otwarciu sali gimnastycznej w nowym roku szkolnym. (Konferansjer przedstawia krótką historię budowy sali; składa podziękowania wszystkim, którzy przyczynili się do powstania obiektu i prosi wyróżnione osoby o przecięcie wstęgi)
- DYREKTOR WRAZ Z GOŚĆMI PRZECINAJĄ WSTĘGĘ
-
(Konferansjer zapowiada każdego gościa, który ma wystąpić)
- PODZIĘKOWANIE WSZYSTKIM ZA ZABRANIE GŁOSU.
-
(Wchodzi dwoje uczniów. Trzymają z dwóch stron duży kupon biało-złotego zwiewnego materiału, który unoszą i opuszczają; zza niego ukazuje się i znika DUCH MŁODOŚCI I SPORTU, który mówi:Duch nasz wyzwolony z trosk i niepewności.
Niech nam lśni szczęście dzisiaj, bo triumf zagościł
I serca biją wzruszenia rytmem.
Otwierajcie na oścież wrota młodej wiośnie,
A duch wam zolbrzymiały pod niebo urośnie
I jak orzeł wzbudzony światłem nad chmury wybieży! |
-
(Konferansjer)
DUCH MŁODOŚCI I SPORTU został uwolniony. Nadeszła chwila, by p. dyrektor
przekazała symboliczny klucz tym, którzy z DUCHEM MŁODOŚCI obcują na co dzień. Proszę p. dyrektor i uczniów o dokonanie tej ceremonii (Wychodzą uczniowie w strojach: lekkoatlety, piłkarza, karateki, gimnastyczki, boksera itd.; dyrektor przekazuje im klucz do sali gimnastycznej)
- PRZEKAZANIE KLUCZA PRZEZ DYREKTORA SZKOŁY
- (Inscenizacja:
podane niżej i wyróżnione cytaty przedstawiane są ruchem i gestem przez uczniów ubranych w zwiewne szaty. W rękach trzymają elementy, które na koniec występu złożą w symbol idealnej symetrii. Wszystkie słowa wymawiane są bardzo wolno przez niewidocznego narratora)Pod koniec wieku Oświecenia (w 1793r.) w pierwszym podręczniku do gimnastyki pojawiają się słowa: "Ciało i duch są wzajemnie od siebie zależne. Na przemian wzajemnie się ożywiają i kierują sobą. Należy widzieć je jako uzupełniającą się całość" oraz "Ideał wychowawczy wymaga harmonijnej równowagi sił duchowych i cielesnych. Człowiek wykształcony łączy w sobie rozum i siłę."
-
(Konferansjer)
Słowa "Citius, altius, fortius" po raz pierwszy padły podczas I (nowożytnych) IGRZYSK OLIMPIJSKICH w Atenach w 1896r. Nie było do nich żadnych eliminacji wstępnych. Organizacja doskonała. Bogata oprawa kulturalna. Dziś tu, w GM nr 10 panuje świąteczna atmosfera, a przyświeca jej olimpijski entuzjazm. Chcemy: wyżej skoczyć; dalej zajść i silniej chwytać szanse, które pojawią się przed nami. Naszą radość wyraźmy tańcem.
- WYSTĘP ZESPOŁU TANECZNEGO
(ubranego w stroje stylizowane na greckie).
-
(Do zespołu tanecznego podchodzą wszyscy występujący dotąd uczniowie; każdy siada lub klęka; jednocześnie wstaje recytator, który wykonuje utwór K. Wierzyńskiego)| Krok mój jest marszem tanecznym, krok mój jak serce, | | | uderza, | | Jestem zegarem oddechu, płynę w powietrzu jak wieża. | | | Rytm mój zespala się z ziemią, dźwięczącą bije w nią | | | stopą, | | Biegnę przez świat naokoło, Ameryką i Europą. | | | Ruch mój za ruchem nastaje, w ruchome koło się | | | zmienia, | | Jestem zegarem wysiłku, jestem rekordem natchnienia. | | | Skokiem przesadzam trybuny, mijam krzyczące | | | stadiony, | | Niech mnie wiatr moich skrzydeł, wiatr wielki | | | i niezmożony. | | Sonduję tempo i wzmagam, przechodzę już do finiszu, | | | Powiedzcie tym tłumom ludzi - niech zmilkną, niech | | | się uciszą. | | Nie chcę żadnego zwycięstwa, nie chcę ich braw ani | | | krzyku, | | Chcę przerwać taśmę i spocząć na starym greckim | | | pomniku. |
-
(Po skończonej recytacji wszyscy chwytają się za ręce i wychodzą w rytm szkolnego hymnu olimpijskiego, innego utworu o tematyce olimpijskiej lub melodii greckiej)
-
(Konferansjer)
Wiersz Kazimierza Wierzyńskiego, którego przed chwilą wysłuchaliśmy, wspaniale harmonizuje ze słowami zawartymi w "Odzie do sportu", napisanej niemal sto lat temu. W niej to SPORT jest SPRAWIEDLIWOŚCIĄ, ŚMIAŁOŚCIĄ, HONOREM, RADOŚCIĄ, POKOJEM. Kończąc dzisiejszą uroczystość, chciałabym wyrazić nadzieję, że właśnie te hasła poprowadzą do zwycięstw uczniów Gimnazjum nr 10 Jednocześnie pozwolę sobie po raz ostatni na odwołanie do symboliki. Ostatniego dnia nowożytnych Igrzysk Olimpijskich wszyscy goście otrzymali gałązki oliwne. Dziś także pragniemy odwołać się do tego - chyba najsłynniejszego - symbolu pokoju.
Dziękuję Państwu za uświetnienie dzisiejszej uroczystości swoją obecnością i jednocześnie zapraszam do "sali wspomnień". (Goście przechodzą do pomieszczenia, w którym na fotografiach uwieczniono historię budowy sali gimnastycznej)
|
